Recensie The Mirror & The Razorblade / Dusty Diamond Eyes op Mousique
Door Peter Tuin
27 November 2013
Mijn favoriete Leonard Cohen plaat is `songs of love and hate’. De minimale aanpak, het betoverende getokkel van de gitaar, de warme bariton van Cohen, en de prachtige diepgaande teksten. In meerdere opzichten doet dit werk van de Rotterdamse singer/songwriter Hidde van Schie me aan die plaat denken; zeker bij de tweede cd van dit dubbelalbum, waarover later meer. Hidde klinkt echt een beetje als de jonge Cohen, de lo-fi achtige opnames (het klinkt alsof het in een lege vochtige kelder is opgenomen), maar niet in het minst de poëtische en narratieve teksten doen me denken aan de grote meester.
Maar waar Cohen vooral schrijver (hij heeft ook verhalen en poëzie gemaakt) en zanger was is Hidde ook nog eens beeldend kunstenaar. Ook in dat opzicht is dit een bijzonder werk: het album is als een dubbelaar uitgevoerd, en gevat in een prachtige kartonnen uitklaphoesje; aan de ene kant een rood gekleurd dubbelportret, aan de andere kant een blauw. De respectievelijk bijbehorende cd’tjes zijn ook thematische wat verschillend. Daarnaast is niet een gewoon cd-boekje bijgeleverd, maar krijg je apart in een formaat-LP-hoes gevat boekwerk met een bloemlezing uit van Schie’s beeldende werk.
Het contrast met de minimale en tijdloze liedjes had haast niet groter kunnen zijn; als beeldend kunstenaar grossiert van Schie voornamelijk in haast psychedelisch aandoende, zeer kleurintense schilderingen, vaak van vogels. Hoewel de intensiteit van een kunstwerk bij lange na niet tot zijn recht komt op een foto (sommige werken hebben in werkelijkheid manshoge afmetingen) krijg je toch een goede indruk. Vooral de vogelserie maakt grote indruk op me: met grote durf en een fabuleus gevoel voor detail geschilderd, en er straalt een enorme energie vanaf. Het is goed dat ik de muziek eerder hoorde dan ik het boek heb gezien, want ik heb nog steeds moeite om die twee werelden bij elkaar te brengen. Maar hoe ik het ook wend of keer, vast staat dat van Schie een bijzondere en oorspronkelijke kunstenaar is, die blijkbaar wars is van conventies en gestaag bouwt aan een eigenzinnig en volstrekt uniek oeuvre, of het nu beeldend of muzikaal is.
Een andere inspiratiebron voor van Schie zal ongetwijfeld Will Oldham (Bonnie `Prince’ Billy) zijn geweest, al hoor je dat wat mij betreft niet zo direct terug. Van Schie waagt zich echter wel aan een cover van Oldham’s Will You Miss Me When I Burn, en dat getuigt opnieuw van lef. Van Schie brengt het er prima van af, een eerlijk en overtuigend eerbetoon aan een hedendaagse meester.
Beide schijfjes zijn de moeite waard, maar mijn voorkeur gaat onmiskenbaar uit naar Dusty Diamond Eyes (het blauwe schijfje), waar Hidde zichzelf begeleidt op slechts een akoestisch gitaar. Vreemd genoeg opent de tweede cd met een kort intro, maar dan komt het titelnummer, dat werkelijk van bovenaardse schoonheid is. Op Desert Of Love lijkt het even of we te maken hebben met een onlangs ontdekte verloren gewaande song van de jonge Leonard Cohen, griezelig bijna. Ik heb af en toe zelfs het gevoel dat er een harmoniërende vrouwenstem in de achtergrond is te horen, maar ik zou er mijn bezit niet om willen verwedden dat dit misschien gewoon mijn verbeelding is die hier parten speelt… All This Time is het enige liedje op deze cd waar nog iemand anders is te horen dan van Schie: Choca Alcazaba op tenorsax (in de verte). De al genoemde cover van Bonnie `Prince’ Billy en nog een van Dolly Parton (Love Is Like A Butterfly) completeren dit schijfje. Van Schie transformeert dit overbekende liedje (wat in de originele versie toch enigszins naar zoet neigt) tot een lofi-anthem, alsof het een liedje van Tim Buckley betreft.
Je kunt dit prachtige album bestellen via de bandcamp pagina van Hidde. De digitale download kost je maar een paar euro, maar doe jezelf een plezier en bestel de fysieke cd, met het prachtige fullcolor boek erbij. Je zult er geen spijt van hebben.