Interview voor Motel Mozaique

Algemeen Dagblad, 3 April 2014
door Anton Slotboom

Rotterdammer Hidde van Schie maakt zich op voor Motel Mozaïque, morgen en zaterdag in zijn stad. Met zijn band Offshore brengt hij liedjes over een pittig thema dat hem de laatste tijd mateloos fascineert: het kapitalisme. ‘Met de band om me heen kan ik de Schouwburg straks wel veroveren’.

Bezoekers van Motel Mozaïque krijgen te maken met een primeur. Het album met de liedjes die Hidde van Schie met zijn band Offshore gaat spelen, wordt pas komend najaar verwacht. De kunstenaar en muzikant, opgegroeid in Rotterdam-West, speelt ze morgenavond voor het eerst voor een groot publiek. Voor Van Schie is optreden op dit tweedaagse stadsfestival een regelrechte thuiswedstrijd: hij trad er al een keer op als muzikant, overdag voor een piepklein publiek, én als beeldend kunstenaar leverde hij ook al een paar keer bijdrages. ,,Maar niet eerder stond ik zó prominent aangekondigd en dat is toch wel geweldig,’’ geeft Hidde toe.

,,Motel Mozaïque is een geweldig inspirerend festival. Ik weet nog dat een heel bekende Amerikaanse muzikant, Patrick Watson, na mijn korte optredentje een paar jaar geleden kwam vertellen dat hij het zo goed had gevonden. Dat was zo fijn, zo’n onverwachte ontmoeting. Die hele festivalsfeer van Motel Mozaïque, waarop mensen van over de hele wereld bij elkaar komen om hun dingen te laten horen en zien, inspireert me echt enorm. Ik vind het wel spannend hoor, zo’n allereerste keer nieuwe nummers spelen,maar ik ben wél er wel enthousiast over. Met de band Offshore om me heen kan ik de boel in de Rotterdamse Schouwburg straks wel veroveren, denk ik.’’

En dat met zo’n pittig onderwerp: het kapitalisme.

,,Mijn vorige album ging nog helemaal over de liefde, maar daar wilde ik niet nóg een keer over schrijven. Nu schrijf ik over het idee dat er een economisch monster is geschapen dat afzichtelijke ongelijkheid creëert. Ik voel de noodzaak om daar iets over te zeggen. En dat is nog best moeilijk om te doen hoor, want als je je boos maakt, raak je de poezie weer snel kwijt. Dat moet je niet hebben.’’

Op Motel Mozaïque bal je straks dus de vuist?

,,Ik probeer er in ieder geval een aantal dingen over te zeggen, ja. Zo’n Amerikaanse miljardair als Donald Trump die beweert dat de economische crisis een fantastische tijd is, omdat er veel bedrijven te koop zijn die vroeger niet te koop waren: dat vind ik dus héél cynisch. ,,Maar ik zing ook over wat deze economie met mij persoonlijk doet. In een van de liedjes zing ik: je bent wie je wil, maar je wilt wat je niet bent. Zelf zit ik ook gevangen in die spiraal. Op die crux drijft het hele kapitalistische systeem.’’

Hoe klinken boze liedjes over de wereldeconomie eigenlijk?

,,Ik houd eigenlijk van verstilde liedjes. Dat waren mijn nummers over de liefde op mijn vorige album ook. Maar mijn handen zijn gaan jeuken. Met Offshore zijn we nu al flink aan het repeteren: we gaan nog wel een enkel rustiger nummer spelen, maar ook flink grooven.’’

 Je bent beeldend kunstenaar en muzikant. Waarom houd je je zo bezig met de wereldeconomie?

,,Die fascinatie heeft een beetje te maken met mijn eigen bestaan als kunstenaar. Ik word zelf ook behoorlijk met de kapitalistischewerkelijkheid geconfronteerd: om een beetje voor mezelf te zorgen moet ik hard werken. Als ik om me heen kijk, zie ik dat nog veel meer mensen dat moeten doen. Ik heb me de afgelopen tijd flink in de economie verdiept, er handenvol boeken over gelezen en snap nu wat beter hoe de boel in elkaar steekt. Geld beweegt van nature altijd omhoog, je moet het eigenlijk zien als een heliumballon. Ik heb daar een liedje over geschreven dat Money Moves Up heet. Geld gaat altijd naar de elite. Als je daarover leest…De bulk van het bezit vind je op een hele kleine plek. Dat vind ik wrang.’’